Beste economisch beleid: investeren in goede leeromgeving voor kinderen!

Let op minister Verhagen: Investeren in de sociaal-culturele vaardigheden van kinderen (zoals doorzettingsvermogen, motivatie en zelfvertrouwen) is het best denkbare economisch beleid. Het levert veel meer rendement op dan sociale programma's of infrastructuur. Dat zegt Nobelprijs winnaar Heckman in een recent interview. 


Veel economische en sociale problemen (zoals criminaliteit, drugsgebruik, tienerzwangerschappen en vroegtijdig schoolverlaten) zijn gerelateerd aan gebrekkige sociale/mentale vaardigheden. De (jonge) kinderjaren zijn cruciaal bij het aanleren daarvan. Als het vroeg misgaat, kost het erg veel geld en moeite om dat weer recht te zetten (voor zover dat uberhaupt lukt). Het is economisch veel efficienter om vroeg in te grijpen. Latere maatregelen, (reclasseringsprogramma's, reintegratie,  volwasseneducatie, of investeren in meer blauw op straat (!) zijn duurder, en veel minder effectief.


Cognitieve vaardigheden (cito scores!) zijn belangrijk, maar er is meer. Heckman heeft nauwkeurig onderzocht wat de invloed is van niet-cognitieve vaardigheden op succes. Het blijkt dat factoren als persoonlijkheid, mentale gezondheid, doorzettingsvermogen, zelfvertrouwen en motivatie een zeer grote invloed hebben op later succes.


De gezinsomgeving waarin een kind opgroeit is in zeer grote mate bepalend voor het aanleren van deze vaardigheden. Heckmann constateert dat wereldwijd een kloof groeit tussen kinderen die in een stimulerende omgeving opgroeien -en dus veel meer kansen hebben, en kinderen in een ongunstige  omgeving.


Het van overheidswege stimuleren van een goede omgeving waarin kinderen opgroeien leidt tot omvangrijke welvaartswinst, en bovendien tot minder ongelijkheid. De vraagt blijft natuurlijk: hoe doe je dat? Helaas laat Heckman hier weinig over los in het vraaggesprek. Daar moeten we het als ouders dan weer mee doen!

Nieuwe economische strategie van Dublin

De Ierse hoofdstad wordt ongekend zwaar getroffen door de crisis. De opgeblazen huizenmarkt is leeggelopen; de werkloosheid schiet omhoog, en de tekorten van de overheid gaan de 10% al te boven. De stad Dublin is extra kwetsbaar door de grote financiele sector (vooral Amerikaanse bedrijven die Ireland als spingplank voor Europa gebruiken). In dit zware weer heeft Dublin een nieuwe strategie gemaakt voor de economie.

Men zet volledig in op kenniseconomie, creative industrie, en het aantrekken van talent (net als alle andere Europese steden). Een mooi project is de 'digital hub': samen met collega's van Euricur hebben we daar een case study van gemaakt, die binnenkort zal verschijnen. De voormalige Guiness brouwerij -een van de trademarks van Dublin- wordt omgebouwd tot cluster voor digitale bedrijven. Veel van de gebouwen zijn bewaard gebleven, en het gebied ademt nog geheel de oude sfeer. Je ruikt de bierlucht nog want een deel van de brouwerij functioneert nog steeds (vooral voor de toeristen). Het gebied ligt ingeklemd tussen het stadscentrum en een oude arbeiderswijk met veel sociaal-economische problemen. De digital hub moet het vlaggeschip worden van de Ierse ICT sector, en dat lukt aardig: inmiddels zitten er al meer dan 100 bedrijven. Het project is zo opgezet dat ook die wijk ervan profiteert: de digital hub organiseert lesprogramma's voor scholen in de buurt, er zijn excursies, lokaal talent wordt ondersteund, en er wordt van alles gedaan om de 'digitale kloof' te overbruggen. De paradox is dat het succes van de digital hub zal leiden tot stijgende huren in de wijk, waardoor gentrification optreedt. De wijk wordt misschien beter, maar de mensen die er nu wonen kunnen de huur niet meer opbrengen.